Śledztwo a dochodzenie

Różnice pomiędzy śledztwem a dochodzeniem są znaczące. W zależności od rodzaju przestępstwa i grożącej sprawcy sankcji, postępowanie prowadzić będzie prokurator (śledztwo) lub policja (dochodzenie). Jak właściwie rozróżniać te pojęcia?

Kiedy śledztwo?

Śledztwo jest podstawową formą prowadzenia postępowania przygotowawczego. Z tego względu najczęściej jest ono prowadzone w sprawach, które dotyczą przestępstw o dużym ciężarze gatunkowym. Przeciwnie jest z dochodzeniem – to prowadzi się w sprawach mniejszej wagi. Zgodnie z art. 303 Kodeksu postępowania karnego: „Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, wydaje się z urzędu lub na skutek zawiadomienia o przestępstwie postanowienie o wszczęciu śledztwa, w którym określa się czyn będący przedmiotem postępowania oraz jego kwalifikację prawną”.
Z punktu widzenia osób zainteresowanych należy wskazać, że śledztwo jest prowadzone między innymi wówczas, że czyn zagrożony jest karą powyżej 5 lat pozbawienia wolności lub gdy właściwym do rozpoznania sprawy jest Sąd Okręgowy. Inną sytuacją, w której będzie prowadzone śledztwo jest popełnienie przestępstwa przeciwko mieniu, które zagrożone jest karą, która nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności, ale wartość przedmiotu przestępstwa lub wyrządzonej szkody przekracza 100 tysięcy złotych.

Czym różni się dochodzenie od śledztwa? Zdjęcie: pixabay.com
Czym różni się dochodzenie od śledztwa? Zdjęcie: pixabay.com

Kiedy dochodzenie?

Dochodzenie jest prowadzone w sprawach o przestępstwa, których rozpatrzenie należy do właściwości sądu rejonowego. Zgodnie z art. 325b Kodeksu postępowania karnego dochodzenie prowadzi się przy takich przestępstwach, które:

  • zagrożone są karą, która nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności, z tym że w wypadku przestępstw przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 100 tysięcy złotych,
  • przewidziane są w art. 159 i 262 § 1 Kodeksu karnego,
  • przewidziane są w art. 279 § 1, art. 286 § 1 i 2 oraz w art. 289 § 2 Kodeksu karnego, jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 100 tysięcy złotych.